De wereld op z’n kop.

 

Na het vinden van een goede job en een vaste stek, beginnen koppels vaak al eens na te denken of ze kinderen willen. Sommigen kiezen bewust voor een kinderloos leven, anderen twijfelen nog of zijn reeds volledig overtuigd van hun kinderwens. Ook zo ging het bij ons…

Na een solide relatie van 7 jaar en het vinden van onze vaste stek, begonnen wij te dromen over ons huisje, tuintje, kindje. Het eerste jaar probeerden we thuis om onze wens in vervulling te brengen, maar gezien onze wens uitbleef, zochten we hulp. In een kliniek bij ons in de buurt startten wij zes inseminaties, helaas zonder succes. Hierdoor besloten we om verdere stappen te zetten richting een fertiliteitsarts. Ik had nooit gedacht dat uitgerekend wij, twee kerngezonde mensen, die stap zouden moeten zetten.

 

Ons traject startte met een laparoscopie/hysteroscopie. Een kijkoperatie om te zien of alles in orde is in de buik om een zwangerschap te kunnen verwachten. Bleek daar plots dat mijn eileiders enkel doorgankelijk waren onder hoge druk en ik endometriose had. Ik kende endometriose voordien niet, en heb zelf ook weinig klachten hiervan. Het enige wat ik ervaar, is dat ik de week voor mijn menstruatie enorm moe ben en last heb van lage rugpijn. Gek dat zoiets zo’n gevolgen kan hebben voor je kinderwens?!

 

Uiteindelijk moesten wij dan op de IVF-trein springen en zijn we ondertussen vier puncties, elf terugplaatsingen en drie jaar verder.

 

Wij waren het eerste koppel van onze grote vriendenkring om te starten met kinderen en de laatste die die wens in vervulling ziet gaan. Dagelijkse hormooninspuitingen, bijna 100 ziekenhuisbezoeken, tientallen bloedafnames, echo’s en pijnlijke puncties... De ziekenhuisbezoeken tijdens het werk en de kilometers die we rijden, zijn niet meer bij te houden. Ook financieel voorziet de mutualiteit een tegemoetkoming, maar daar blijf je meestal voor €500 per maand in de kou staan. Naast het fysieke aspect van dit traject, is er ook het zware emotionele aspect door de aanhoudende onzekerheid en eindeloze teleurstellingen. Een rollercoaster zonder einde, je leven staat on hold.

Iedere maand leef je van hoop naar teleurstelling en moet je jezelf terug samen rapen om een nieuwe poging te ondernemen. Terwijl alle mensen rond je gewoon vrolijk verder gaan met hun leven. Een fertiliteitstraject is rauw, enkel lotgenoten begrijpen het verdriet en de onzekerheid die het met zich meebrengt.

 

Aster