Ik ben Maxime, 30 jaar en woon in Brugge. 

Ik werk als administratief bediende en in mijn vrije tijd hou ik ervan om te gaan lopen, met mijn gezin uitstapjes te maken en samen met vrienden of familie een fijne dag te beleven.

 

Ik moet eerlijk bekennen dat mijn verhaal doen veel meer van mij vraagt dan verwacht. Ik ben al 20 keer opnieuw begonnen en telkens blokkeer ik en kan ik niet meer verder schrijven.

 

Ik had dit alles allemaal diep van binnen opgeborgen en had niet verwacht dat alles opnieuw bovenhalen mij zoveel pijn zou doen. Ik besliste daarom beknopt te blijven, maar wel mee te geven wat ik hieruit geleerd heb. Ik hoop dat ook dit een steun kan zijn.

 

In mijn puberteit had ik hevige maandstonden met alles erop en eraan: misselijkheid, lekkages, migraine, flauwvallen, bloedarmoede … Mijn huisarts besliste op een bepaald moment dat ik beter de pil doornam. 

Dit deed ik 10 jaar lang, tot mijn man en ik beslisten om aan kinderen te beginnen.

Dit ging vlot: na 2 maanden was ik zwanger.

En daar wringt het schoentje … mijn diagnose werd niet snel gesteld. Net omdat ik snel zwanger was, want met endometriose zou je toch onvruchtbaar zijn?

En dit is net wat ik uit de wereld wil helpen…

 

Na de bevalling...

Na 2 jaar huilend wekelijks naar de gynaecoloog te gaan en verschillende diagnoses te krijgen (postnatale depressie was er een van) besliste ik een andere gynaecoloog te raadplegen. Zij stelde de diagnose aan de hand van een kijkoperatie.

Daarna trok ik naar Leuven en werd ook daar nog eens een jaar later geopereerd.

Mijn darmen, baarmoeder, eierstok links, urineleider en blaas waren met elkaar verkleefd. Die hebben ze allemaal losgemaakt.

 

Op dit moment ga ik maandelijks naar de gynaecoloog in afwachting van mijn afspraak in Leuven omdat ik terug cystes krijg die heel pijnlijk zijn.

 

Ik kan niet in detail treden omdat dit voor mij persoonlijk allemaal veel te zwaar is. Ik heb ervoor gekozen om mijn leven verder te zetten mét de ziekte en niet om de ziekte mijn leven te laten bepalen. Ik neem elke dag om 9 u. “dimetrum”, stipt op tijd.

Ik eet geen gluten, geen lactose, geen ui, geen look en sinds kort ook geen alcohol, dit allemaal omdat mijn darmen daar niet meer tegen kunnen. Elke avond lig ik in de zetel met mijn warmwaterkruik in mijn broek en ga om 21 u. slapen.

Als ik dit allemaal doe, dan kan ik perfect functioneren.

Ik ben in november 2022 begonnen met hardlopen, iets wat ik nooit in mijn leven gedacht had om te doen.

 

Ik was van nature zeer sportief, maar endometriose stak hier een stokje voor. Ik kreeg als advies van de arts: zoek een sport waarbij je geen pijn hebt. En dat deed ik: hardlopen dus.

Zonder endometriose had ik dit nooit ontdekt en ook allemaal nooit bereikt. Dit is dan ook mijn motivatie bij alles wat ik doe. Gaat het even niet, dan denk ik bij mezelf: F*ck Endo.

Ik hoop dat dit voor jullie een motivatie kan zijn.

 

Want samen kunnen we dit!

 

 

 

 

MAXIME